Manufaktura w wiedeńskim Augarten została założona w 1718 r. stając się drugim najstarszym wytwórcą porcelany twardej w Europie. Od samego początku tutejsza porcelana była ręcznie produkowana i ręcznie malowana. Przywilej pozwalający na założenie Wiedeńskiej Manufaktury Porcelany trafił do Claudiusa Innocentiusa du Paquier. Otrzymał on monopol na produkcję porcelany w granicach ziem korony austriackiej. Najstarsze wyroby z Augarten określa się jako pochodzące z okresu du Paquiera.
W 1744 r. rozpoczęto używanie jako sygnatury niebieskiej tarczy z herbu książąt austriackich. W tym roku rozpoczęła się dla wiedeńskiego wytwórcy epoka rokoko. Z kolei od 1780 r. wraz z pojawieniem się w Augarten Conrada Sörgela von Sorgenthal nastał czas klasycyzmu.
Wojny napoleońskie doprowadziły firmę na skraj upadku. Firma odrodziła się na początku XIX w. po Kongresie Wiedeńskim. Wraz z rosnącą w tym okresie ilością burżuazji wiedeńska manufaktura wkroczyła w okres dekoracji kwiatowych.
Czas industrializacji przyniósł narastającą konkurencję ze strony masowych wytwórców porcelany. Ostatecznie fabrykę zamknięto w 1864 r. z powodu problemów finansowych. Porcelana z pierwszej wytwórni w Augarten określana jest jako Alt Wien (Stary Wiedeń).
Nowa Wiedeńska Manufaktura Porcelany Augarten została założona w 1923 r. Figurki i inne porcelanowe przedmioty powstawały w stylu Wiener Werkstätte i Art Déco. Po II wojnie światowej wzory kwiatowe zastąpiły bardziej współczesne projekty, jak na przykład geometryczne dekoracje Ursuli Klasmann.
