Markiz z Florencji Carlo Ginori otworzył w 1735 roku manufakturę w Sesto Fiorentino koło Florencji. Fabryka Doccia powstała bez aktywnego wsparcia miejscowego dworu czy władcy, co było niespotykane w XVIII-wiecznej Europie.
Sam Ginori był wyszkolonym chemikiem. Podczas podróży do Wiednia w 1737 roku udało mu się zatrudnić dwóch specjalistów. Pierwszym z nich był malarz Carl Wendelin Anreiter von Ziernfeld, a drugim mistrz wypalania Giorgio delle Torri. Ginori zatrudnił wkrótce także rzeźbiarza Gaspero Bruschiego i chemika Jacopo Fanciullacciego.
Po kilku latach eksperymentów pierwsze wyroby opuściły zakład w 1741 roku, ale produkcja handlowa rozpoczęła się około 1746 roku.
Manufaktura stała się międzynarodowym punktem odniesienia dla tworzenia porcelanowych figur. Udało się to osiągnąć dzięki zakupom woskowych modeli i odlewów florenckich rzeźbiarzy barokowych Giovanniego Battisty Fogginiego i Massimiliano Soldana. Przedmioty te przeznaczone były do rzeźb z brązu, ale w Docci zostały z powodzeniem zaadaptowane na rzeźby porcelanowe.
Wczesna porcelana Doccia była nieco szarawa, a jej glazura mniej błyszcząca niż produkcja innych XVIII-wiecznych manufaktur.
Carlo Ginori zmarł w 1757 roku. Biznes kontynuowali jego trzej synowie. W tym czasie formuła porcelany została wzbogacona tlenkiem cyny, dzięki czemu stała się bielsza. Fabryka była prowadzona przez rodzinę Ginori do 1896 roku. Firma została połączona z Società Ceramica Richard z Mediolanu. Od tego czasu znana była jako Richard Ginori.
Od 1923 do 1930 dyrektorem artystycznym fabryki był Gio Ponti, jeden z najbardziej znanych włoskich projektantów i architektów. W 1925 roku na Wystawie Powszechnej w Paryżu manufaktura i jej dyrektor artystyczny otrzymali przyznanie obu Grand Prix. W latach 30. zatrudniała ok. 2000 robotników produkujących luksusową porcelanę dla hoteli, liniowców pasażerskich, a nawet Watykanu.
W późniejszych latach firma próbowała zwrócić się do szerszej bazy klientów. Nie była jednak w stanie wytrzymać konkurencji z azjatyckimi producentami porcelany. Dodatkowo strategia ta spowodowała dewaluację marki. W 2013 roku upadłą spółkę przejął Gucci, a kierownictwo artystyczne powierzono Alessandro Michele. Fabrykę przemianowano na Ginori 1735 i ponownie zaczęła dostarczać luksusową porcelanę.
