Bracia Georg Christoph i Philipp Jakob Heubach (Gebrüder Heubach) kupili w 1840 r. od Wilhelma Liebmanna działającą fabrykę porcelany. Znajdująca się w miejscowości Lichte (niemiecka Turyngia) manufaktura została założona w 1822 r. przez Johanna Heinricha Ledera. Zapisał on fabrykę w dwa lata później w testamencie swoim kuzynom Wilhelmowi i Heinrichowi Liebmannom. Pierwszy z nich wykupił w 1830 r. udziały brata i stał się jedynym właścicielem firmy.
W połowie XIX w. zaczęło w okolicy brakować drewna do opalania pieców, w których wypalano porcelanę. W związku z tym przestawiono się na produkcję mniejszych przedmiotów niż porcelana stołowa. Pod zarządem rodziny Heubach w ofercie pojawiły się figurki porcelanowe. W 1876 r. rozpoczęto również produkcję porcelany jubilerskiej.
W 1846 r. fabryka trafiła w ręce Antona Heubacha, syna Christopha. W 1868 r. rządy w firmie przejął z kolei syn Philippa, Louis Heubach. Anton Heubach odszedł ze spółki w 1876 r. Louis Heubach stał się jedynym właścicielem fabryki. Do współpracy sprowadził swoich trzech najstarszych synów - Philippa, Hermanna i Ottokara. Philipp i Ottokar Heubach przejęli prowadzenie firmy od ojca w 1887 r.
W 1898 r. miała miejsce całościowa modernizacja zakładu. Na Wystawie Światowej w Paryżu w 1900 r. spółka wystawiała porcelanę techniczną i została nagrodzona srebrnym medalem.
Philipp i Ottokar zmarli w 1919 r. Eduard Heubach, syn Hermanna, który pracował w firmie już od 1908 r., dołączył do zarządu spółki.
W 1910 r. rozpoczęto produkcję biskwitowych głów lalek, ale także kufli do piwa. Rozwijająca się firma kupiła w 1919 r. Porzellanfabrik Ernst Bohne und Söhne Rudolstadt.
W 1937 r. spółka zbankrutowała. Fabrykę uratował Otto Friedrich III, książę Ysenburga i Büdingen. W 1948 władze Wschodnich Niemiec znacjonalizowały firmę. Po zjednoczeniu Niemiec spółka wróciła do majątku Ysenburg i Büdingen. W 1994 r. przejęli ją byli pracownicy.
