Fabryka w Peczu została założona przez Miklosa Zsolnay'a w 1853 roku. produkowano tu kamionkę i inną ceramikę. Jego syn Vilmos przejął zarządzanie firmą w 1863 roku po tym, jak jego starszy brat Ignac nie poradził sobie z wyprowadzeniem fabryki na prostą.
Vilmos Zsolnay urodził się 19 kwietnia 1828 roku w mieście Pecz (Pecs). Był drugim z siedmiu braci.
Vilmos rozsławił firmę dzięki udziałowi w licznych międzynarodowych wystawach. Zdobył m.in. Grand Prix na Wystawie Światowej w Paryżu w 1878 roku. Francuski rząd wyróżnił go orderem Legii Honorowej. W efekcie znacznie wzrósł popyt na wyroby firmy na całym świecie.
W 1882 roku liczba pracowników wzrosła do 460. W 1886 roku w nowej fabryce rozpoczęto produkcję kafli piecowych. W 1893 roku zakład Zsolnay wprowadził na rynek wyroby z eosinu.
W 1900 roku rządy w spółce przejął syn Vilmosa, Miklos. Mrozoodporne dekoracyjne elementy architektoniczne produkcji Zsolnay były szczególnie popularne w epoce secesji.
Problemy rozpoczęły się po I wojnie światowej z powodu rozpadu Austro-Węgier i serbskiej okupacji. Po kilku latach warunki uległy poprawie. Fabryka w Budapeszcie została zbombardowana w czasie II wojny światowej, a w 1948 roku firma została znacjonalizowana i przemianowana na Narodowa Spółkę Zsolnay z Pecs.
W 1963 roku firma straciła niezależność. Odtąd produkowano tu proste elementy zastawy stołowej. Markę Zsolnay w ograniczonym zakresie przywrócono w 1974 roku. Od 1982 roku spółka ponownie zyskała niezależność. Firmę sprywatyzowano w 1995 roku.
