Pokłady gliny kamionkowej w dorzeczu Bobru i Kwisy były znane już w XII wieku. Wiadomo, że już w XVI wieku przy ulicy Piaskowej funkcjonował tu warsztat garncarski wytwarzający pokryte kolorowymi szkliwami naczynia ceramiczne, figurki i kafle. Działający od średniowiecza cech garncarski ograniczał ilość działajacych w mieście warsztatów do pięciu. Oryginalny dla Bolesławca styl ceramiki pojawił się po raz pierwszy w XVIII wieku. Pokryte brązowym szkliwem dzbany i kufle były zdobione białymi nakładkami, reliefami roślinnymi, zwierzęcymi, scenami biblijnymi. Po zniesieniu w 1762 roku ograniczeń cechowych wzrosła liczba warsztatów. W XIX wieku w Bolesławcu działało ich już 15. W tym stuleciu pod wpływem zmieniającej się mody oraz udoskonaleń technologicznych wprowadzonych przez Johanna Gottlieba Altmanna, stawiano już na naczynia jasne i zdobione charakterystycznymi dla bolesławieckiej ceramiki ręcznie odciskanymi stempelkami (tzw. ceramika stempelkowa). Najbardziej znane firmy z tego okresu to Reinhold & Co., Julius Paul & Sohn i Werner & CoPokłady gliny kamionkowej w dorzeczu Bobru i Kwisy były znane już w XII wieku. Wiadomo, że już w XVI wieku przy ulicy Piaskowej funkcjonował tu warsztat garncarski wytwarzający pokryte kolorowymi szkliwami naczynia ceramiczne, figurki i kafle. Działający od średniowiecza cech garncarski ograniczał ilość działajacych w mieście warsztatów do pięciu. Oryginalny dla Bolesławca styl ceramiki pojawił się po raz pierwszy w XVIII wieku. Pokryte brązowym szkliwem dzbany i kufle były zdobione białymi nakładkami, reliefami roślinnymi, zwierzęcymi, scenami biblijnymi. Po zniesieniu w 1762 roku ograniczeń cechowych wzrosła liczba warsztatów. W XIX wieku w Bolesławcu działało ich już 15. W tym stuleciu pod wpływem zmieniającej się mody oraz udoskonaleń technologicznych wprowadzonych przez Johanna Gottlieba Altmanna, stawiano już na naczynia jasne i zdobione charakterystycznymi dla bolesławieckiej ceramiki ręcznie odciskanymi stempelkami (tzw. ceramika stempelkowa). Najbardziej znane firmy z tego okresu to Reinhold & Co., Julius Paul & Sohn i Werner & Co
Tak zwana po niemiecku Bunzlauer Keramik była produkowana do 1945 roku. Tradycję tę kontynuowano w Niemczech w tzw. Wiosce garncarzy Fredersloh w Moringen.
Po II wojnie światowej Bolesławiec znalazł się w granicach Polski. W oparciu o majątek przedwojennych wytwórni rozpoczęły działalność polskie zakłady kontynujące bolesławiecką tradycję. Bolesławieckie Zakłady Garncarsko-Ceramiczne w 1964 roku weszły w skład Bolesławieckich Zakładów Ceramicznych Przemysłu Terenowego. Od 1980 roku działają wyodrębnione Zakłady Ceramiczne "BOLESŁAWIEC".
Szczególne zasługi związane z uruchomieniem powojennej produkcji miał krakowski artysta ceramik Tadeusz Szafran. Z kolei od 1964 roku wielki wpływ na rozwój ceramiki w mieście miał Bronisław Wolanin, kierownik artystyczny zakładów.
